نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

               

الا ايراني شنگول و خوشحال

خبردارم برايت تا كني حال

مبارك باشه اخراج ِ مبارك

شنيدم كه گرفته حال ِ اِ س ه ا ل !!!

 

              وصول مبارك به درك ، مبارك

***************************

سلام ايراني آزاد و هوشيار

شنيدي مصر شد از خواب بيدار

دوباره بهمن ِ پيروز سر زد

خدا خنديد و ايران گشت تكرار

 

              تكرارِ فرار جبار مبارك ، مبارك

***************************

دوباره درد زايش داشت بهمن

از آن روزي كه تخمش كاشت بهمن

عجب نوزاد زيبائيست اين مصر

عجب زيبا قدم برداشت بهمن

***************************

عجب بازار گرمي دارد اسلام

چه سربازان ِ مردي سازد اسلام

پر از ايران و مصر و تونسش باد

ميايد مهدي و ميماند اسلام

           جلوه گري اسلام مبارك باد

*************************

22 بهمن ، انقلاب اسلامي ايران و مصر مبارك



:: بازدید از این مطلب : 561
|
امتیاز مطلب : 129
|
تعداد امتیازدهندگان : 34
|
مجموع امتیاز : 34
تاریخ انتشار : شنبه 23 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

هر چه مي كشم دست هاي عقربه ها را ،

         دامن ساعت را گرفته اند ؛

       ول نمي كنند.

سينه ي ساعت خود را هم اگر چاك كنم ،

       ثانيه ها و دقايق ،

    در دل ِ پر هيجان ساعت تو مي تپند ،

           و دستهاي تو نيست كه ساعت مچي ات را ، بدزدم

نه متوقف مي شود ،

      و ما رها مي شويم از اين دنياي قرباني انتظار

نه از خيرگي چشمان ما مي ترسد و تند مي كند!!
ناچار ،

   چهره ي لحظات من ،

     خط خطي و خراشيده از چنگال هاي خشن اين ساعت مغرور است ،

و من ،

ماديان ِ رامي كه ،

              افسار انتظار به فرداها مي كشانـَدَ م ...

 

 

 

 

20 شهريور 1389



:: بازدید از این مطلب : 276
|
امتیاز مطلب : 123
|
تعداد امتیازدهندگان : 36
|
مجموع امتیاز : 36
تاریخ انتشار : سه شنبه 19 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

خدايا ،

     نهادم را قلم زدي ،

  گزاره اش را به من سپردي ...

    من در من گم شدم ،

        گزاره ام جا افتاد

   فاعل بي فعل ،

       نمي تواند جمله اي بسازد

   لال است ،

فاعلم را فاااعــــِــل گردان،

    اي فاعل‌ ِ فعل انگيز،

بگذار،

         حرفي براي گفتن داشته باشم...

 

 

1389/7/17



:: بازدید از این مطلب : 247
|
امتیاز مطلب : 130
|
تعداد امتیازدهندگان : 36
|
مجموع امتیاز : 36
تاریخ انتشار : سه شنبه 19 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

شاعر شعر تو باشم اي كاش

         تا به تصوير كشم

                    چهره ي احساست

دست بردار از اين توداري

        و برون آر سر از لاك دلت

    و بگو دل داري

           تا بريزد به دلم حرف ِ دلت

                

                     تا بگويم آري



:: بازدید از این مطلب : 358
|
امتیاز مطلب : 109
|
تعداد امتیازدهندگان : 29
|
مجموع امتیاز : 29
تاریخ انتشار : سه شنبه 19 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

آآآآي فرهاد ،

تيشه ات بد مي زند بر ريشه هايم ؛‌

ريشه ي من زير آن سنگ است كه مي كوبيش!!

تيشه ات بردار و بگذر ؛

آآآآآآآآآآآآآآآي فرهاااااااااااااد ،

بگذااار ،

ريشه هايم باشـــــــــــد ،

تيشه ات مال خودت ،

ريشه ام مال ِ خودم ...



:: بازدید از این مطلب : 392
|
امتیاز مطلب : 97
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : سه شنبه 19 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

زير چشمانم هست ،

              قله هاي اِوِرِست

قلــّــه قلــّــه مي روم بالاتر

               و دگر پيدا نيست ،

            نقطه هاي اِوِرِست ! ،

                        چه رسد منجمداني مدفون ،

                    در خيال ِ اِو‍ِرِست !!

 

 

 

من دوپايم ، آري

           امــّــا ،

        اقتضاي اين راه ،

         پا نيست ،

             يك تفكر كافيست :

        
   " من پرندم ،

            آري ... "

 

 

 

تاريخ شعر : 1389/10/15



:: بازدید از این مطلب : 258
|
امتیاز مطلب : 114
|
تعداد امتیازدهندگان : 32
|
مجموع امتیاز : 32
تاریخ انتشار : سه شنبه 19 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

بخوان ،

   بخوان به صوت خود اي گلوي خدا !

و بيانداز به كار ،

    حنجره اي را كه گرفته ست حنــّــاق

           و قرائت بكن اين ذكر شفا را

  و بريز ،

      مرهمي را ، تو براين گوش ِ كر ِ گوش درازان

 

و برخيز،

       بتكان دامن خود را و بجنبان ،

                كوه صبري كه بر اين دوش سوار است ،

  بگذار ،

                 بــِـلـــــــَــــــــرزد دنيا ،

          از تو اي حنجره ي هيبت الله

 بفرياد بيا ،

                   و بخوان حرف خدا را ،

           كه دگر بار به هم خورد ،

       حال انسان ،

               از بس كه شنيدست فراوان ،

                       اين همه نشخوارها...

 

 

دراز گوشان دنيا را!!!

چه عرعرهاست اي آدم

دراز است گوشهاشان ، آه

ولي كر مانده است عالم

لگد انداخت اين حيوان

و برد او آبرو هر دم

كجايي پس تو اي مهدي

كه شيطان داده اينجا لم

بخوان خود كل ّ ِ قرآن را

كه لال است كل ّ‌ِ اين عالم

( بي حرمتي بي حرمتان دنيا به حرمت خدا تسليت باد )

 

 

 

دراز گوشان دنيا را!!!

چه عرعرهاست در عالم

دراز است گوشهاشان ، آه

و اين ننگ است بر عالم

چه مسخي كرده است دنيا

چه وحشي گشت اين آدم

خدا با او كه صحبت كرد

لگد انداخت اين آدم

(بي حرمتي دراز گوشان عالم به خداي الرّحمان تسليت باد )



:: بازدید از این مطلب : 669
|
امتیاز مطلب : 209
|
تعداد امتیازدهندگان : 65
|
مجموع امتیاز : 65
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

هرچه كنكاش مي كند اين ذهن ،

بيشتر در پيچش اين چرخه گم مي شود !

خدا ، تو را به عالم هديه بخشيد؟!!

يا كه عالم پيشكشي ست براي وجود پر جود ِ حضور مقدستان ؟!

امــّا نه ،

انسان براي كدام كار نيك نكرده اي پاداش بگيرد ؟

به كدام لبخند خدا پاسخ داده است ؟!!

كه سزاوار چنين هديه اي باشد !

آري ،

    عالم پيشكش توست...



:: بازدید از این مطلب : 405
|
امتیاز مطلب : 199
|
تعداد امتیازدهندگان : 61
|
مجموع امتیاز : 61
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

آنها مرا می بینند ،

   مرا می خوانند ،

      ولی چه می دانند ؟!!

              از سياهکاریهای شبانه ی من !!!

آنها چه می دانند ؟!! ،

         منوّره !! ،

                شبساز است !!

 چه می دانند شمعدان می تواند ،

                 خنجری بر خورشید زند ؛

      شمعدان می تواند شبدان باشد !!!

آنها نمی دانند ،

نمی دانند که قلبم

          صدای گامهای خورشید را نمی شنود.

امّا من جای تمام آنها می دانم ،

                 که تو می دانی ،

                               من و شب یکی هستیم .

بیا خورشید ،

   رنگ بزن صفحه ی گستاخ دلم را ،

      بشکن بی حرمتی شب خویم را ،

بیا ،

   که گونه هایم ،

       سرخی ملامت مادرانه ات را کم دارد .

بیا خورشید ،

    بنشین در دل شب زده ام ،

    چشمه ی نور گاهی از دل شب برمی خیزد ...

می دانی ؟!!

     گاهی تپش ستاره ی کوچکی را احساس می کنم

                می فهمم که در دلم ،

                                فراخوانی ست ...

گاهی سوسو می زند ،

     در قعر تاریکی ها ،

                    همت فراموش شده ی غریبم ...

گاهی ،

     صدا می زند تو را ،

     شمعدانی کوچک ِ احساسم ...



:: بازدید از این مطلب : 523
|
امتیاز مطلب : 192
|
تعداد امتیازدهندگان : 60
|
مجموع امتیاز : 60
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

تمام كاغذ هاي كتاب زندگيم  سفيد مانده اند ،

              و جوهر انديشه در سر لخته شده ؛

                                                 پس مي زند .

گاهي لكه اي از چرنديات ذهن ،

                     روي پيراهن سفيد دفتر ،

                          قير مي شود .

واج هاي فكر من ،

              شبيه چهره ي مچاله ام ،

                پير مي شود .

تمام صفحه هاي اين كتاب را ورق زده ست ،

دست و پاي بي قرار ِ باد ‍ِ عمر

فصل آخر كتاب زندگي ست ،

           دارد انگار ،

        كمي ،

                        دير مي شود‌ !!



:: بازدید از این مطلب : 432
|
امتیاز مطلب : 195
|
تعداد امتیازدهندگان : 59
|
مجموع امتیاز : 59
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

قلم مي گذارم كنار

   دل دل مي كند اين دل

   مي گويد بنويس

     جوهر ذهن تو دارد انگار ،

  مي زند پس افكار ،

        نكشي بر تن كاغذ ،

   مي كند قير همه صحنه ي چشم ،

       مي زند گند به ذهن ،

                    مي كند قير افكار

حلقه شد دست به انگشت مداد

       تا كه از اين انگشت

  بتراود صد هزار و اندي

    گل ابيات هنر

شعر را شرّ و ورش مي سازم

  و به ابيات چرند آويزم

    تا كه يك غنچه اراجيف

     شكفد در دل كاغذ

تا كه اين رشته ي هذيان

      نشود آش قلمكار

                    و همه ذهن من آشوب

كه چرا ،

   نكنم من بلغور،

      شعر شيريني از اين دست نوشت

     مغز هم بي آنكه كند تــُرش

          واج واجش بكند هضم

آري ،

اين همه پا زدم و دست

   تا بگويم يك چيز :

 

هر چه بايد باشد ،

  جاي بودن خواهد ،

  گرچه اين وقت طلاست ؛

جاي هر بودن اين بايد را

                 خالي اش بايد كرد .



:: بازدید از این مطلب : 457
|
امتیاز مطلب : 194
|
تعداد امتیازدهندگان : 58
|
مجموع امتیاز : 58
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

تو ،

  وصله اي نداري كه بر دامنت بدوزي ،

   و من

       دامن پرچين ِ سه طبقه ام را روي زمين مي كشانم !

مي ترسم

       كه دنباله هاي دامنم را ،

                  شكاف گور چنگ زند.

تو سبك تري ،

         آنقدر توي دل تو چيزي نيست ؛

      كه هوا كنار تو سنگيني مي كند،

                و تو را روي دست مي برد.

تو چيني به دامن نداري

          و نسيم زير بالهاي تو

           اوج مي گيرد.

چين هاي دامنم را مي چينم ،

         شايد بالهايم جوانه بزند ...



:: بازدید از این مطلب : 454
|
امتیاز مطلب : 192
|
تعداد امتیازدهندگان : 58
|
مجموع امتیاز : 58
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

زمان ،

  با يك عينك ، دقيق مي پايد ،

   مبادا ثانيه اي از كاروان دقايق عقب بماند!

 مدام انتظار به انتظار وصله مي زند ،

       و دامن وصله پينه اش را روي زمين ِ زمان زده پهن مي كند.

زمان چرخ مي زند ،

        و موج هاي دامن ِ سنگينش ، انتظار ،

       هواي زمين را گاز مي زند ،

                        طوفان مي كند.

پاي بر زمين مي كوبد ،

     و صداي پاي كوبي اين رقاصه ي فتنه انگيز ،

   دالان گوش را سد ميكند .

از گوشه گوشه ي اين سرسراي تنگ ،

            صداي در رفتن فنر ساعت به گوش مي رسد ، ...

ديگر بايد فاتحه ي انسان را خواند ، !!!

        مؤلفه ي بودن ،

       كه بايد زمين و زمان را به هم بدوزد ،

              زير سؤال است !!!

بودن يا نبودن؟؟!!

   مسأله اين است !

  مسأله اين است ، باشيد ؛

      باشيد تا زمانه ي فتــّانه را به زمين ‍‍ِ زمان زده بدوزيد .

تا صورت بودن ،

     زير پاي سؤال " بودن يا نبودن " له نشود .

سوزن خواستن را بر تن زمان فرو كنيد ،

     كه هر خواستني ، توانستني است ،

             و زمين از يوغ زمان خواهد گريخت .

باشيد ،

     و كاباره ي اين جميله را بر روي سرش آوار كنيد.

باشيد ،...، بمانيد،

    و شكم زمان و زمانه را بدريد ،

        تا چهره ي حقيقي يك بودن ِ محض ،

    نقاب بياندازد.

باشيد تا ... باشد .



:: بازدید از این مطلب : 282
|
امتیاز مطلب : 190
|
تعداد امتیازدهندگان : 58
|
مجموع امتیاز : 58
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

نمی ارزد به یک ارزن خیالش

ندارد ارزش این داد و قالش

کر و کور و کچل ، یک جو ولی عقل

ندارد آرزو کوپال و یالش

هوای باغ وحش وحشی ما

فقط دارد همین میمون و آلش

وگرنه دل هوای چی بگیرد

برای بلبلان گنگ و لالش؟!!

سواری ها دهد این آدم اسب

خریت ها که خر گرید به حالش

نمی ماسد به ما اصلاً قرانی

نمی گیرم قرانی در قبالش

به دنبال نه پول و  مول دنیام

نه کولی می دهم بهر ریالش

تمام حال و مال و یال  و  کوپال

سند ششدانگ باشد پشت قوالش
 

 


 



:: بازدید از این مطلب : 288
|
امتیاز مطلب : 199
|
تعداد امتیازدهندگان : 61
|
مجموع امتیاز : 61
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

چه مشت کرده ای این دل رنجور را ،

      برای این دل قرنطینه ات ،

  کمی هواخوری بد نیست !!

هود ِ دنیا خراب ؟؟؟!! ،

هواکشش هم که چرک گرفته ؟!! ،

بوی غلیظ ِ مردار نیز می دهد ؟!!

        ، به به ،

              چه گلستانی ست ُ هواییست بس خوردنی !!!

امّا از هوای دمدار دستان تو که بهتر است ،

    چرا ؟

      شاید عوض کند ،

عطر دل تو ، هوای گرفته ی این فاضلاب را

دلت را ول کن ،

     بگذار بوی شیرین احساس تو ،

                مشام این لجنزار را پر کند .

آآآآآی ... ،

      صبر کن ...

             یادم رفت ،

 مراقب باش هوایی نشوی !! ،

        می دانی که ؟!!! ،

      هوای اینجا بوی مردار می دهد !!!



:: بازدید از این مطلب : 286
|
امتیاز مطلب : 187
|
تعداد امتیازدهندگان : 57
|
مجموع امتیاز : 57
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

هر چه مي كشم دست هاي عقربه ها را ،

         دامن ساعت را گرفته اند ؛

       ول نمي كنند.

سينه ي ساعت خود را هم اگر چاك كنم ،

       ثانيه ها و دقايق ،

    در دل ِ پر هيجان ساعت تو مي تپند ،

           و دستهاي تو نيست كه ساعت مچي ات را ، بدزدم

نه متوقف مي شود ،

      و ما رها مي شويم از اين دنياي قرباني انتظار

نه از خيرگي چشمان ما مي ترسد و تند مي كند!!
ناچار ،

   چهره ي لحظات من ،

     خط خطي و خراشيده از چنگال هاي خشن اين ساعت مغرور است ،

و من ،

ماديان ِ رامي كه ،

              افسار انتظار به فرداها مي كشانـَدَ م ...



:: بازدید از این مطلب : 263
|
امتیاز مطلب : 928
|
تعداد امتیازدهندگان : 789
|
مجموع امتیاز : 789
تاریخ انتشار : 4 آبان 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

" سینه ی تنگ "
سنگ باید که بیاموزد از این سینه ی تنگ
        سنگ باید که از این سختی احساس بگیرد درسی
روز اول که پرتاب شد از دست این سنگ ،
         کار او جنگ نبود ،
        لیک زآنجا که دلش تنگ نشد ،
                    دل نیاورد به رحم ،
    بشنید ناله ، افغان و صد آهنگ
            و بدید حاصل کِشته ی خویش ،
                      کـُشت و کـُشتار و گل ِ مرگ ،
         و پس از رنگ به رنگ حیله و نیرنگ ،
                                               دل نیاورد به رحم ،
     لیک زآنجا که دلش تنگ نشد ،
                 سنگ را سختی احساس گرفت ،
        و گل ِ مرگ شکفت ،
          و پـِی اش رنگ بخفت.
سنگ با این همه سختی ،
      باید که بیاموزد از این سینه ی تنگ ...
 


:: بازدید از این مطلب : 344
|
امتیاز مطلب : 42
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
تاریخ انتشار : 22 خرداد 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

 
شبها ، زودتر از نغمه ی شب ،
              موج سنگین روش خواب ،
                                                    ندا می زندم ، ...
        و من از گوش تهی ، ...
              نه صدای شب و این دعوت روزانه ی خویش
                                           می شنوم ،
       نه به جز صحبت ارواح ، سخنی می گویم ...
و من از شب ، شب پوش
         به تن بی رمق خواب زده ،
        نه فشاری آرم ،
           نه بهاری تازه ، ...
هر بار ، فقط پیله ی غفلت من ، سخت تر است ...


:: بازدید از این مطلب : 394
|
امتیاز مطلب : 199
|
تعداد امتیازدهندگان : 61
|
مجموع امتیاز : 61
تاریخ انتشار : 22 خرداد 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

" دمیدن عشق "
وقتی زندگی را نیستی طعمه می کند ،
که تو آن حسّ ِ غریب گونه ی پرواز را ،
در فراموش سرای خاطرت دفن کنی .
وقتی که ،
      لحظه ای ،
دمیدن عشق را بازی بگیری .
وقتی که لمحه ای ،
فراموش کنی که چرا زاده شدی .
و هماهنگ فرسایش ثانیه ها ، دقایق نیز می میرند ،
                                                 ...
و تو ،
چروکیده ای که صدای چرخ ِ دوران را نمی شنود ،
و سرانجام ،
                به گوش می رسد ،

                    خش خش شکستن این دل سنگی ات .



:: بازدید از این مطلب : 453
|
امتیاز مطلب : 177
|
تعداد امتیازدهندگان : 56
|
مجموع امتیاز : 56
تاریخ انتشار : 21 خرداد 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی

 

آنها مرا می بینند ،

   مرا می خوانند ،

      ولی چه می دانند ؟!!

              از سیاهکاریهای شبانه ی من !!!

آنها چه می دانند ؟!! ،

         منوّره !! ،

                شبساز است ؟!!

 چه می دانند شمعدان می تواند ،

                 خنجری بر خورشید زند ؛

      شمعدان می تواند شبدان باشد !!!

آنها نمی دانند ،

نمی دانند که قلبم

          صدای گامهای خورشید را نمی شنود.

امّا من جای تمام آنها می دانم ،

                 که تو می دانی ،

                               من و شب یکی هستیم .

بیا خورشید ،

   رنگ بزن صفحه ی گستاخ دلم را ،

      بشکن بی حرمتی شب خویم را ،

بیا ،

   که گونه هایم ،

       سرخی ملامت مادرانه ات را کم دارد .

بیا خورشید ،

    بنشین در دل شب زده ام ،

    چشمه ی نور گاهی از دل شب برمی خیزد ...

می دانی ؟!!

     گاهی تپش ستاره ی کوچکی را احساس می کنم

                می فهمم که در دلم ،

                                فراخوانی ست ...

گاهی سوسو می زند ،

     در قعر تاریکی ها ،

                    همت فراموش شده ی غریبم ...

گاهی ،

     صدا می زند تو را ،

     شمعدانی کوچک ِ احساسم ...



:: بازدید از این مطلب : 407
|
امتیاز مطلب : 35
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
تاریخ انتشار : 21 خرداد 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : منوره السادات نمائی مرتضائی


می شود آبی بود

می شود گم کرد آنچه را زیبا نیست

می شود آسوده

       دل داد

       به نسیمکی که در گوش تو آرا م صدا می سازد .

می شود آسمان را فهمید ، آبی بود

می شود

      بر گلستان وجود بارید ،

  ابری بود .



:: بازدید از این مطلب : 356
|
امتیاز مطلب : 40
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : 21 خرداد 1389 | نظرات ()

صفحه قبل 1 صفحه بعد